Psst…dit is een Wikkit

Mensen blijven even kijken als ze de fiets zien staan. En gelijk hebben ze, dit is geen gewone fiets. Geen fiets voor een grote afzetmarkt. Dit is een strand-racefiets. Een die niet simpelweg in een bestaand hokje is te plaatsen. Ten eerste omdat het strandfietsen een echte niche is. Fietsen op het strand is pas toegestaan buiten het badseizoen, en dus een seizoen waar verder weinig wielerwedstrijden zijn. Aan de kust is zout water, knoertharde wind en stukken zand waar de velgen in verdwijnen en daar is niet elke fiets tegen opgewassen. Ten tweede omdat de bedenkers en tevens makers ‘from scratch’ zijn begonnen met het ontwikkelen van de optimale fiets voor het strand. Ze hebben geen mountainbike willen ombouwen of een afgeleide willen maken van een veldrijfiets. De Wikkit fiets is geboren en getogen aan de tekentafel in Egmond (Beach Bastards shop). Ik ben enthousiast en hieronder vertel ik waarom.

Frame en geometrie
De Wikkit Q-bomb is de snellere broer van de Zonkey. Waar de Zonkey de geometrie van de klassieke mountainbike heeft, heeft de Q-bomb een geometrie voor optimale snelheid en ligt deze dichterbij de gewone racefiets. Het robuuste sloping frame is gemaakt van aluminium en weegt in maat L 1650 gram. Bij het strandracen is er zacht en mul zand. Maar de fiets moet ook strand op- en afgangen kunnen bedwingen en moet berekend zijn op zeer lage (bij harde tegenwind) en zeer hoge snelheden (tot wel 65km/u met meewind). Hieronder een korte uitleg om een aantal van de onderscheidende details van deze fiets te benoemen.

Zo is de chainstay van het frame langer. Er gaat dan ook een langere ketting op. De balhoofdhoek is luier en dus minder steil. Dit resulteert een langere wielbasis dat maakt dat de fiets meer als een stationwagon (ik weet dat ik het zo niet mag noemen van J.J. Ruckus CEO Beach Bastards) over het zand wil rijden. Door de comfortabelere ligging op rulle ondergrond gedraagt de fiets zich minder zenuwachtig in los zand en is ook in de bochten wat controleerbaarder en ontspannen. Dit is allemaal handig voor de grilligheden die aan de kust moeten worden bedwongen. De Q-factor is kleiner dan bij een mountainbike. Het bottom bracket is 68 mm breedt in tegenstelling tot mountainbike bottom brackets die vaak 73 mm breed zijn. Dit betekent dat de afstand tussen de pedalen overeenkomt met die van een racefiets. Hiermee is meteen de overgang van racefiets naar strandfiets vergemakkelijkt. De gedweeë ondergrond van de stranden vraagt om een vaste en stijve voorvork. Hoe harder en onregelmatiger de ondergrond des te meer comfort moet de fiets leveren aan de rijder (en moet het inboeten op snelheid). Hoe zachter de ondergrond hoe meer de fiets gebouwd kan worden op snelheid in plaats van op comfort voor de rijder. De makers kiezen voor een robuuste voorvork van 100% carbon. Deze heeft dan ook geen vering.

Sturen, remmen en schakelen aan de kust
Een racestuur is niet toegestaan, want strand rijden valt onder het mountainbiken. Het mountainbike stuur is dan ook een veel gebruikt stuur in de strandraces. Maar ook zie je de dropper bars of mustache bars. De dropper bar is eigenlijk een breed racestuur die bij de dropper naar buiten is gebogen (en dan mag het ineens wel). Ik krijg een mustache bar (de naam geeft de vorm al aan). Dit stuur is daarnaast toegestaan op de strandraces in het buitenland. Het geeft veel controle over de fiets, en biedt ook de mogelijkheid tot een meer aerodynamische houding. De handen kunnen dichter bij elkaar worden geplaatst in de bochten van het stuur. Belangrijke aspecten als je vele kilometers tegenwind hebt. In tegenstelling tot het dropper stuur kan op het mustache stuur mtb-remgrepen en schakelsysteem gemonteerd worden. Mijns inziens is het laatst genoemde een voordeel om vlot te kunnen schakelen en remmen. De betrouwbaarheid van de remmen is, zoals voor elke fiets, cruciaal. Ook nadat er door zout water is gereden moet de functionaliteit optimaal. Het behoeft dan ook geen uitleg waarom er schijfremmen op de Wikkit zijn gemonteerd. De Wikkit fietsen hebben of SRAM of een Shimano afmontage met vaak alleen een achterderailleur. Mijn voorderailleur is weggelaten. Simpelweg omdat deze het zwaar krijgt te verduren en regelmatig op cruciale momenten niet thuis geeft. Er zit daarom maar één voorblad op in combinatie met een cassette met een groot bereik. Het grote bereik komt goed van pas als we rijden onder de grillige omstandigheden van de kust. De wetenschap van de banden (smalle of brede velg, tubes of tubeless) laat ik even achterwege voor dit moment. Mijn fiets heeft smalle velg met draad (slick) banden erop. Wel ben ik erg benieuwd hoe brede velg wielen zich gedragen en of ik uiteindelijk voor tubeless zal zwichten.

Rij-eigenschappen: elke trap is raak
De afstelling van de fiets laat ik over aan de experts. Maar deze is vrijwel identiek aan de afstelling van de wegfiets. Enkel het zadel staat een klein stukje lager. Ik rij er dan ook zo op weg. In vergelijking met een zwaardere mountainbike uit bouwjaar 2015 (voorvork gelocked), merk ik duidelijk verschil op het strand. Waar de mountainbike (maat S) al snel meer dan 12 kg weegt, weegt mijn Wikkit met alles erop en eraan 9kg. Met dit gewicht, stijve carbon voorvork en de 29er wielen wil de fiets wel vooruit. Dat merk je meteen met met de eerste pedaalslag. De website heeft gelijk: elke trap is raak. Daarnaast is het wel even zoeken welke bandenspanning optimaal is voor ‘hoe het strand erbij ligt’. Op hardere stukken strand kan de bandendruk wat hoger. Maar zodra het technischer gaat worden en er mulle stukken zand moeten worden bedwongen is het verstandig de bandenspanning te verlagen. De slick (gladde band) banden met binnenband zijn voor mij op 0,8 bar gezet. Ook test ik de fiets nog even op de weg uit. De vereiste bandenspanning schat ik zo op 3-4 bar. Met mijn gewicht lijkt 3 bar genoeg en wederom rij ik er zo weer op weg.

Uiterlijk met eigenzinnige details
De Wikkit fiets heeft een strak design met eigenzinnige details. Zo heeft de downtube een vlak golvende robuuste vorm en is er aan details de nodige zorg besteedt. Denk aan bijvoorbeeld de buitenkabels, kabeleindjes en iSSi pedalen in matchende/contrasterende kleuren. Elk frame heeft een unieke kleur. Framekleuren die men niet snel tegenkomt:Tita Tovenaar blauw, Star Wars grey, Kawasaki green. Bijzonder om dan te bedenken dat degene die te kleuren uitzoekt nota bene kleurenblind is.

Dit is de (Q-)bom(b)!
Kortom, een verrassend fijne fiets voor een hoop bos-/weg-/strandplezier (bospaden gaan binnenkort getest worden). Voor degene die op zoek is naar tijdloosheid en wat anders wil dat de mainstream-fietsliefhebber, ga zeker even langs in de shop. De website is bescheiden en laat enkel wat lovende termen als ‘ultiem, koersvastheid, wendbaarheid’ los. Maar de shop in Egmond is super persoonlijk. Ik was meteen enthousiast en nieuwsgierig om de fiets te proberen. Het is de bom! Nu kan ik zeggen: ‘proberen: spijt ga je er niet van krijgen, wel een hoop plezier’!

(Foto: P.C. Sneijders)