Roos Hoogeboom (34) uit Utrecht stond afgelopen seizoen voor een serieuze uitdaging. Ze mocht aan de slag bij het Spaanse Bizkaia-Durango en dat leverde heel wat nieuwe belevenissen op. Leuke, maar ook minder leuke. (Door: Yves Brokken, Wielerverhaal.com)
Roos Hoogeboom over… haar sprong in het diepe
“Ik heb mijzelf inderdaad behoorlijk in het diepe gegooid. Ik kreeg een plek in de Spaanse UCI-ploeg Bizkaia-Durango. Met mijn koffertje meldde ik me in het hotel bij de ploeg voor de Omloop Het Nieuwsblad. Veel meer Spaans dan ‘si’, ‘gracias’ en ‘masajista’ kende ik niet. Met een helder doel, investeren in mijzelf en verbeteren als renster en als klimster stond ik in België voor het eerst aan de start met mijn nieuwe ploeggenoten. En vervolgens voltrok zich een seizoen met prachtige wedstrijden, moeilijke momenten en ontmoette ik mijn ploeggenoten nogmaals afgelopen november bij de wedstrijden in Zuid-Afrika.”
Roos Hoogeboom over… haar Copa de España
“Voor de ploeg was de Copa de España (soort Topcompetitie) het hoofddoel voor het seizoen. In de wedstrijden van de Copa de España kon ik vrijwel altijd een rol spelen in de finale. Af en toe waren het loodzware wedstrijden door de hoge temperatuur of door het uitdagende parcours (lees: beklimmingen waar je enkel slingerend over de weg jezelf omhoog kon sleuren). Met de laatste wedstrijd te gaan stond ik 2e in het algemeen klassement. Leidster Anna Kiesenhofer was niet meer te kloppen. Voor de ploeg gingen we voor dagsucces. Dat lukte, want
mijn teamgenootje won de laatste race. Helaas viel ik net van het podium en werd 4e in het algemeen klassement van de Copa de España.”
Roos Hoogeboom over… haar Giro Rosa
“De Giro Rosa in Italië is ook een hoogtepunt voor mij geweest. Een wedstrijd van het hoogste niveau en met een ploeggenote die met de top mee kan is dat enorm gaaf koersen. Elke dag heb ik attent van voren moeten rijden om bij een vroege vlucht te kunnen zitten en/of mijn ploeggenoten bij de klim af te zetten. Een lange etappekoers als deze had ik nog nooit gedaan, en een offday was onvermijdelijk. Ik ben die offdag tussen het openbaar verkeer over de finish gekomen, maar gelukkig binnen de tijdslimiet. De kopvrouw van onze ploeg werd 16e in
het algemeen klassement van de Giro Rosa.”
Roos Hoogeboom over… afzien in Zuid-Afrika
“Een hoogtepunt en tevens geweldige afsluiter van het seizoen was de week in Zuid-Afrika. We hebben daar 3 uitputtende wedstrijden gereden (veel klimmen, 38 graden Celcius en tevens op 1600m hoogte). Het was fantastisch om heel hard te werken voor de ploeg en dat te zien resulteren in een podiumplaats voor de ploeg. Dat gevoel is geweldig en dat smaakt naar meer.”
Roos Hoogeboom over… haar gebroken tanden
“De Emakumeen Bira is een etappekoers in Spaans Baskenland. Ik had veel kunnen trainen op de wegen van het parcours. Uit mijn data bleek dat ik ook aan een hele goede proloog bezig was. Ik voelde mij heel goed, maar toen lag daar een verkeersdrempel. Ik zou hebben moeten weten hoe steil die was, want hij lag op 100 meter van mijn huis. Maar ik was er nog nooit met 53 km/u overheen gegaan. Ik schoot uit de beugel van mijn tijdritstuur en met de finish in zicht strandde ik met mijn gezicht op het asfalt. lk heb echt even goed moeten
slikken en besloot de dag erop niet meer te starten, maar dat was niet gemakkelijk. Achteraf was het verstandig. Er waren twee stukjes van mijn tand afgebroken en ik had daardoor moeite met eten. Herstellen en een tandartsbehandeling was belangrijker dan koersen. Maar elk nadeel heeft een voordeel, door mijn gehavende gezicht werd ik overal op straat herkend als de Hollandse wielrenster en kreeg ik veel complimenten en moed ingesproken.”
Roos Hoogeboom over… haar rollercoaster op menselijk vlak
“Zo’n jaar in het buitenland is een soort rollercoaster, met vele hoogte- en dieptepunten. Er zijn momenten geweest dat ik uren vast zat op een vliegveld, gek werd van de hitte op hotelkamers, dat ik ben uitgescholden door de ploegleider of onenigheid had met de ploeg. De aansluiting met de Spaanse meiden was soms lastig door de taalbarrière en mijn Zuid-Afrikaanse huisgenoten hielden er ook een ander ritme qua trainen (uitslapen en dan in de middag trainen) en eten (nogal veel vlees) op na, dus daarmee was het ook lastig combineren. Ik
kan ook wel zeggen dat ik mij bij vlagen enorm eenzaam heb gevoeld. Dat zijn lastige momenten, met name als het regent (dat doet het vaak in Baskenland) of als ik even niet met iemand in het Nederlands kan praten. Maar naar het totaalpakket gekeken, voeren de positieve aspecten altijd de bovenhand en rij ik met veel plezier het komende seizoen weer bij de Baskische damesploeg.”
Roos Hoogeboom over… 2016 en 2017
“Ik ben ontzettend blij met de ervaringen en kennis die ik heb opgedaan afgelopen seizoen. De vele koersdagen heb ik goed kunnen verteren. Een echte uitschieter is uitgebleven, maar dat maakt mij des te gretiger voor het volgende seizoen. Ik hoop de progressie door te kunnen zetten en kijk daarom ook enorm uit naar 2017. Ik hoop veel te kunnen betekenen voor mijn ploeggenoten, en verwacht dat ik ook af en toe mijn eigen kans mag gaan. Ik wil voor dagsuccessen gaan in de Copa de España en in een etappekoers. Dromen te over! Ik heb er zin in!”
Bron: http://wielerverhaal.com/nederlandse-beleeft-spraakmakend-debuut-in-spaanse-loondienst/
Foto: William Meertens
Roos 
Recent Comments