IMG_-8ilskgVoor een wielrenner zijn er een aantal dingen belangrijk. Uiteraard is de fiets daar een van. En ook redelijk weer, veilige wegen en een gezonde leefstijl zijn er enkelen van. En dan heb je nog een categorie, die ik ‘bare essentials’ noem, die dagelijks een belangrijke bijdrage leveren om een goede wielrenner te worden. En de wasmachine is er een van.
Toen ik de eerste keer naar Spanje kwam had ik nog geen wasmachine gezien. Ik maakte mij al een beetje zorgen. Maar tot mijn verbazing was het buiten het huis geplaatst op een balkon. Dat is mooi meegenomen dacht ik, geen kabaal in huis van een draaiende machine. Maar ik ben dus niet gewend dat er mensen beneden en boven mij wonen. Het het ophangen van de was vergt wat extra concentratie. En precies dat ontbrak toen er een sok uit mijn hangen glipte en exact op de waslijn van de benedenburen bleef hangen. Een eenling-sok is niet meer dan de helft van een team. Het is nutteloos zonder zijn wederhelft. En om die reden besloot ik de andere sok ook op de waslijn van de benedenburen te mikken. Wel met een briefje eraan met de boodschap dat ze de sokken mogen houden als het de juiste maat voor hen is. Maar dat ik het ook zou waarderen als ze het terug zouden geven aan Nr 3C. De mensen spreken geen Spaans, ze spreken hier Baskisch. Een wel heel vreemde taal waar ik geen touw aan vast kan knopen. Maar mijn vocabulaire is zich gestaag aan het uitbreiden. Want ik hoefde dus niet lang te wachten voordat ik de sokken weer terug had en ik kon zeggen ‘Eskerrik asko’ (dankjewel). Dat was mijn eerste integratie hier in Baskenland!
‘Hasta pronto’ op zijn Spaans of ‘Laster arte’ op zijn Baskisch (tot gauw)!