nck groningenMet het vorig jaar behaalde podiumplekje in ons achterhoofd, de JvA dames werden vorig jaar 3e, reisden we afgelopen vrijdag met grote ambities richting Zoutkamp. 
Het parkoers werd uitgebreid verkend en we zijn meerdere keren gaan voelen hoe de wind waaide. Oostelijke richting. En dat lijkt dan eigenlijk heel duidelijk en simpel. Maar de wegen zijn niet van noord naar zuid of van oost naar west. Nee, de wegen kronkelden door het prachtige Groningse landschap, met hier en daar een boom, een boerderij en een ontzettend lange kale dijk. Bij aankomst in ‘Hotel Het Klooster’ werden we van een uitstekende maaltijd werden voorzien. Kirsten en Winanda hadden voor het avondeten nog even losgefietst. Onder het genot van thee en koffie houden we nog een ploegenbespreking en gaan vervolgens slapen.

Zaterdagmorgen schijnt de zon en komt de wind uit oostelijke richting. Om 11:52uur klonk het startschot voor ons. Iedereen was erop gemunt om een goede prestatie neer te zetten. Vanaf de start ging alles letterlijk voor de wind. Aangekomen bij de dijk bleek dat er toch een gemene wind stond met daarbij ook nog een vals plat omhoog lopende weg. Wat tijdens de parkoersverkenning nog een klein stukje leek, lijkt nu te zijn veranderd in een ‘weg zonder einde’. Wat viel dat stuk parkoers ons tegen. Als dan eindelijk een eind komt aan de die dijk en we naar links afdraaien staat de wind plots van zij. We nemen risico’s want we willen tenslotte geen tijd laten liggen. Totdat plots onze trein uit nog maar drie rensters bestaat. Sione blijkt te zijn gevallen en we moeten door. Dit betekent dat ieder sneller weer op kop moet en dus ook minder tijd heeft om te ‘herstellen’. We draaien weer, maar nu komt de wind weer van een heel andere richting. Inspelend op de omstandigheden proberen we goed georganiseerd te rijden. Maar dat rijden gaat met de kilometers die we maken steeds minder soepel. De trein draait soepel, maar onze benen zijn verre van dat. Met de laatste beetjes energie proberen we elkaar op te peppen, ‘hup nog 5 kilometer!’. En ook langs het parkoers maken we dankbaar gebruik van de vele aanmoedigingen van Aco en Frieda. Zonder dat ze zich ervan bewust waren, hadden ze respectievelijk een rode en een gele trui (JvA kleuren, hoe kan het ook!) voor vandaag aangetrokken.

Over de finish was niet meteen duidelijk of wij de 3e of 4e waren geworden. Wel horen we dat Sione tegen het achterwiel van Winanda kwam en een onvermijdelijke val had gemaakt. De EHBO ter plaatse liet wat te wensen over en al snel blijkt dat er ook geen ronde-arts aanwezig is. Dus een bezoek langs de huisartsenpost werd al ingepland. We wensen de JvA mannen die nog moeten rijden succes en we vertrekken huiswaarts.

Bij terugkomst in Utrecht blijkt dat Sione haar wonden niet gehecht hoeven te worden. Maar de dienstdoende arts moest nog wel een tetanusvaccinatie geven.

We hebben op 13 seconden na het podium gemist. Ontzettend jammer en ook heel jammer dat Sione was gevallen. Toch mogen we trots zijn op de prestatie. En volgend jaar hebben we gewoon weer een kans!